Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Σαουδική Αραβία, τη χώρα που είναι η πιο κλειστή σε όλο τον κόσμο στο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Όποιος τολμήσει να μιλήσει ανοιχτά για τον Χριστό και για το Ευαγγέλιο διώκεται φοβερά από τις αρχές της χώρας. Θέλουν να κρατήσουν τον κόσμο στη θρησκεία του Ισλάμ.
Υπάρχουν δύο δισεκατομμύρια μουσουλμάνοι σε όλο τον κόσμο, το ένα τέταρτο (25%) του πληθυσμού της γης. Ο κόσμος δεν ξέρει τι πιστεύουν οι μουσουλμάνοι και, επίσης, μετά τα γεγονότα με τους δίδυμους πύργους στη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο του 2001, υπάρχει μεγάλος φόβος για το Ισλάμ.
Μεγαλώνοντας στη Σαουδική Αραβία, έγινα και εγώ ένας φανατικός μουσουλμάνος. Ήμουν διατεθειμένος να πάω έξω στον κόσμο και να πεθάνω για τον Αλλάχ, τον θεό μου, με να σκοτώσω όσους περισσότερους αλλόπιστους (Χριστιανούς, Εβραίους κ.ά.).
Στην ηλικία των δώδεκα ετών είχα απομνημονεύσει το μισό κοράνι και ο στόχος μου ήταν να το απομνημονεύσω όλο. Ο λόγος που το έκανα αυτό ήταν διότι το Ισλάμ είναι θρησκεία «έργων» και όσα περισσότερα «έργα» κάνεις για τον Αλλάχ, τόσο πιο ευάρεστος είσαι σ’ αυτόν. Αυτά τα «έργα» τα χρειάζεσαι για την Ημέρα της Κρίσης για να σε βοηθήσουν να μπεις στον Παράδεισο!
Πίστευα ότι το Ισλάμ είναι η τέλεια θρησκεία και αυτή που οδηγεί στον Θεό, η μόνη θρησκεία που είναι αρεστή σ’ Αυτόν.
Πίστευα ότι όποιος άνθρωπος δεν είναι μουσουλμάνος, τότε δεν υπάρχει ελπίδα γι’ αυτόν και, επομένως, πάει ολόισα στην κόλαση. Πίστευα ότι ο Μωάμεθ ήταν ο τελευταίος προφήτης που έστειλε ο Θεός για τη σωτηρία του κόσμου. Πίστευα ότι το κοράνι ήταν η τελευταία αποκάλυψη του Θεού για τον άνθρωπο!
Πίστευα, επίσης, ότι η Βίβλος – η Αγία Γραφή - είχε διαφθαρεί και δεν μπορούσε κάποιος να στηριχτεί σ’ αυτή. Και πολλά άλλα!!! Νόμιζα ότι ήμουν πολύ προνομιούχος που είχα αυτή τη θρησκεία. Επομένως, κοίταζα αφ’ υψηλού όσους δεν ακολουθούσαν τη θρησκεία μου.
Νόμιζα, επίσης, ότι αν πέθανα για τη θρησκεία μου, τότε θα «εξασφάλιζα» τη σωτηρία μου. Τουλάχιστον, έτσι νόμιζα! Το 1979 οι Σοβιετικοί εισέβαλαν στο Αφγανιστάν και πολλοί μουσουλμάνοι πήγαιναν εκεί για να πολεμήσουν υπέρ του Αφγανιστάν. Ήθελα κι εγώ να πάω εκεί όχι μόνο για να πολεμήσω αλλά και για να πεθάνω για τον Αλλάχ και έτσι να κερδίσω τη σωτηρία μου και να πάω στον Παράδεισο.
Ευτυχώς, η μητέρα μου με εμπόδισε! Ήταν η επέμβαση του Κυρίου στη ζωή μου που τότε δεν γνώριζα.
Όταν τελείωσα το γυμνάσιο, πήγα στο ισλαμικό πανεπιστήμιο στη Μέκκα το οποίο απείχε 40 λεπτά από το σπίτι μου. Εκεί μελετούσα το κοράνι με σκοπό να γίνω δικαστής πάνω στα θέματα του ισλαμικού νόμου. Μετά από ενάμιση χρόνο άλλαξα γνώμη και αποφάσισα να πάω στο τοπικό πανεπιστήμιο για να σπουδάσω μηχανολογία.
Όταν πήρα το πτυχίο μου στη μηχανολογία, ο πατέρας μου με ξάφνιασε με το να μου προτείνει να πάω στην Αμερική για να συνεχίσω τις σπουδές μου στη μηχανολογία με σκοπό να πάρω μεταπτυχιακό.
Αυτό ήταν κάπως παράδοξο, διότι στο ισλάμ κατηγορούμε τη Δύση και ιδιαίτερα την Αμερική για όλα τα προβλήματα που υπάρχουν στον κόσμο. Μάλιστα, τους θεωρούμε «απίστους», διότι πιστεύουν στη Βίβλο – στην Αγία Γραφή – την οποία εμείς οι μουσουλμάνοι τη θεωρούμε αλλοιωμένη και, γενικά, ένα βιβλίο που δεν μπορεί κάποιος να το πιστέψει, να του έχει εμπιστοσύνη.
Αυτή ήταν καθαρή υποκρισία εκ μέρους μου. Γιατί να πάω κάπου που αντιπαθούσα και τον κόσμο και το σύστημα; Και, όμως, ήθελα να πάω!
Τελικά κατέληξα στο πανεπιστήμιο της Βιργινίας, που είχε πολλούς αναγεννημένους Χριστιανούς, πράγμα που εγώ αγνοούσα! Παρόλο που γνώριζα καλά την αγγλική γλώσσα, ανακάλυψα ότι συναντούσα κάποια προβλήματα με τους ιδιωματισμούς της αγγλικής γλώσσας.
Ανέφερα το πρόβλημα μου με την αγγλική γλώσσα στην υπεύθυνη του πανεπιστημίου για θέματα φοιτητών από άλλες χώρες και μου είπε ότι γι’ αυτό ακριβώς το θέμα είχαν μία οργάνωση στο πανεπιστήμιο που καταπιανόταν με αυτά τα είδους προβλήματα που λεγόταν: «Φίλοι των ξένων φοιτητών».
Η λύση που μου έδωσαν γι’ αυτό το πρόβλημα που με απασχολούσε, ήταν να φιλοξενηθώ στο σπίτι κάποιων Αμερικανών που συμμετείχαν σ’ αυτό το πρόγραμμα. Απλά έπρεπε να πάω να μένω μαζί τους για κάποιο καιρό με σκοπό να εξοικειωθώ καλύτερα με τη γλώσσα. Έτσι και έγινε.
Ξέχασαν να μου αναφέρουν ότι αυτοί που συμμετείχαν σε αυτό το πρόγραμμα ήταν πραγματικοί Χριστιανοί!!!
Πήγα να μείνω μαζί τους και αμέσως πρόσεξα ότι αυτή η οικογένεια είχε κάτι το διαφορετικό από τους ανθρώπους που γνώριζα μέχρι τώρα. Πραγματικά έδειχναν και με τα λόγια τους και με τα έργα τους ότι νοιάζονταν για μένα, παρόλο που τώρα με γνώριζαν.
Ήταν γεμάτοι με αγάπη και καλοσύνη προς το πρόσωπο μου. Θυμάμαι όταν επρόκειτο να αποφοιτήσω από κάποιο πρόγραμμα που παρακολουθούσα της αγγλικής γλώσσας, πήραν όλοι τους άδεια απ’ την εργασία τους για να παρευρεθούν στην αποφοίτηση μου, αν και εγώ δεν τους το είχα καν αναφέρει. Αυτό άγγιξε την καρδιά μου.
Ήθελα να τους κερδίσω για το ισλάμ αλλά δεν ένιωθα ότι ήμουν έτοιμος να τους μιλήσω για το κοράνι και τον Αλλάχ, τον θεό μου.
Μετά από περίπου 8-9 μήνες αποφάσισα να αλλάξω κλάδο στις σπουδές μου και τελικά κατέληξα σε άλλο πανεπιστήμιο που βρισκόταν σε άλλη πολιτεία της Αμερικής. Τελικά πήρα το πτυχίο μου στη μηχανολογία.
Βρήκα εργασία σε μία καλή εταιρία και εκεί γνώρισα έναν συνάδελφο μου ο οποίος ήταν πραγματικός χριστιανός. Αυτό μου θύμισε την οικογένεια που με φιλοξένησε και ήταν τόσο καλοί και ευγενικοί μαζί μου. Προς ντροπή μου το λέω, όταν έφυγα απ’ εκεί δεν ασχολήθηκα να συνεχίσω να έχω επαφή μαζί τους, έστω τηλεφωνικά.
Μετά από δύο χρόνια γνωριμίας με τον συνάδελφο μου και την οικογένεια του, άρχισα να του μιλώ για τη θρησκεία μου με την ελπίδα ότι θα τον έκανα μουσουλμάνο. Του είπα ότι η Βίβλος είναι αλλοιωμένη και δεν μπορεί κάποιος να την εμπιστευτεί, ότι η σταύρωση του Χριστού δεν συνέβηκε ποτέ, καθώς, επίσης, ότι το ισλάμ είναι ανώτερη θρησκεία και πολλά άλλα.
Ο συνάδελφος μου δεν κλονίστηκε με τίποτα. Απεναντίας ήταν πολύ ευγενικός και με πολλή αγάπη αντέκρουε όλα μου τα επιχειρήματα για το ισλάμ. Αυτό με ενοχλούσε και με έκανε να νιώθω ότι ίσως δεν ήμουν αρκετά ώριμος να υπερασπιστώ τη θρησκεία μου.
Ό,τι μου έλεγε για τη Βίβλο και τον Χριστό με προβλημάτιζαν και όταν πήγαινα στο διαμέρισμα μου, τα σκεφτόμουνα.
«Γιατί είναι τόσο πεπεισμένος και σίγουρος ότι η Βίβλος είναι ο Λόγος του Θεού; Γιατί πιστεύει τόσο δυνατά ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Γιος του Θεού; Γιατί ο Χριστός είναι ο μόνος Σωτήρας του κόσμου; Γιατί πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός που έγινε άνθρωπος για τη σωτηρία μας; Γιατί πιστεύει ότι ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας και αναστήθηκε για τη δικαίωση μας;». Σκεφτόμουνα συνεχώς αυτά που μου έλεγε. «Μήπως είναι όλα αλήθεια και εγώ ήμουν που πίστευα λάθος;».
Άρχισα να συγκρίνω το κοράνι με τη Βίβλο. Άρχισα να συγκρίνω τα δικά μου πιστεύω με αυτά του φίλου μου.
Κατάλαβα ότι είχε πολλά πράγματα που δεν μου είπαν για τον Χριστό και το Ευαγγέλιο.
Αυτές οι δύο οικογένειες που γνώρισα, μπορώ να πω ότι έσπειραν τον σπόρο της σωτηρίας μέσα μου. Ήμουν συγχυσμένος με τη θρησκεία μου που έφτασα στο σημείο να χάσω κάθε όρεξη στο να κάνω τα θρησκευτικά μου καθήκοντα που απαιτούσε το ισλάμ (νηστείες, προσευχές κ.ά.).
Ο Θεός ήταν τόσο καλός και υπομονετικός μαζί μου. Μετά από πολλές προσκλήσεις να πάω εκκλησία, αποφάσισα τον Μάιο του 2001 να πάω. Είχα σχέδιο. Είπα στον εαυτό μου: «Θα πάω εκκλησία και θα μάθω όλα όσα διδάσκουν τους ανθρώπους για τον Χριστό και έτσι θα μπορώ να τα χρησιμοποιήσω εναντίον τους για να τους κερδίσω για το ισλάμ!».
Νόμιζα ότι είχα το τέλειο σχέδιο! Όμως, το Άγιο Πνεύμα, ο Παράκλητος, είχε κι Αυτός το σχέδιο Του! Η λατρεία και το κήρυγμα φαινόταν να απευθυνόταν σε μένα και αυτό με ενόχλησε, διότι νόμιζα ότι οι φίλοι μου που με κάλεσαν στην εκκλησία είχαν ενημερώσει τον ποιμένα για την παρουσία μου εκεί. Πήγα και την επόμενη Κυριακή και πάλι όλα φαινόταν να απευθύνονται προς εμένα. Κάθε Κυριακή το μήνυμα απευθυνόταν σε μένα!
Ακούοντας συνέχεια – κάθε Κυριακή – για τον Χριστό με έκανε να Τον αγαπήσω και να Τον θέλω στη ζωή μου.
Στο μεταξύ συνέβησαν τα δραματικά γεγονότα με τους δίδυμους πύργους στη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο το 2001.
Ήξερα γιατί συνέβηκε αυτό, διότι κι εγώ στο παρελθόν σκεφτόμουνα με τον ίδιο τρόπο όπως αυτούς τους ανθρώπους που έκαναν αυτή την πράξη. Αυτά τα τραγικά γεγονότα με αφύπνισαν.
Εκείνο τον καιρό άρχισα να βλέπω ένα εφιαλτικό όνειρο που επαναλαμβανόταν κάθε βράδυ. Στο όνειρο έβλεπα τον εαυτό μου ότι είχε πεθάνει και βρισκόμουνα μπροστά στον θρόνο του Θεού, ο Οποίος με ρωτούσε πάντοτε την ίδια ερώτηση: «Γιατί αρνήθηκες τον Γιο Μου;». Και εγώ δεν είχα απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση.
Δύο μήνες αργότερα, τον Νοέμβριο του 2001 πήρα το θάρρος να παραδεχτώ ότι ήμουν αμαρτωλός και χρειαζόμουν τον Ιησού Χριστό στη ζωή μου ως Σωτήρα μου για να μου δώσει άφεση αμαρτιών και να με κάνει παιδί Του (Εφεσίους 1:7, Ιωάννης 1:12-13).
Ήταν το πιο ωραίο και θαυμαστό πράγμα που έκανα ποτέ στη ζωή μου. Ο Κύριος μου έδωσε την ειρήνη Του, την ανάπαυση Του και τη χαρά που ποτέ δεν είχα. Δόξα στον Κύριο μου Ιησού Χριστό τον Σωτήρα μου.
Ο Κύριος μού άνοιξε μεγάλες πόρτες ευαγγελισμού μεταξύ των μουσουλμάνων και Τον υπηρετώ πιστά με τη χάρη του Θεού.
Δόξα στον Κύριο!
Αλ Φάντι