Θυμός – ένα από τα πιο δυνατά συναισθήματα της καθημερινής μας ζωής. Είναι ένα συναίσθημα σύγχυσης και ερεθισμού που οφείλεται κυρίως λόγω τραυμάτων ή κακομεταχειρίσεων από κάποιο άτομο.

Το συναίσθημα του θυμού μας το έχει δώσει ο Θεός για να γνωρίζουμε το πότε μας κακομεταχειρίζονται οι άλλοι. Από μόνος του, ο θυμός δεν είναι αμαρτία. Είναι το τι κάνουμε με τον θυμό μας που μπορεί να προκαλέσει προβλήματα.

Υπάρχουν πολλοί Χριστιανοί που ξοδεύουν τον περισσότερο χρόνο της ζωής τους με το να είναι θυμωμένοι για κάτι. Κι εγώ έζησα μ’ αυτό τον τρόπο για αρκετά χρόνια όταν είχα μόλις γνωρίσει τον Κύριο, και σαν αποτέλεσμα η ζωή μου ήταν εκτός ελέγχου. Αλλά ο Θεός με έχει διδάξει μερικές σημαντικές συμβουλές οι οποίες με έχουν βοηθήσει να ελέγχω ή να περιορίζω τον θυμό μου καθώς πρέπει. Πιστεύω ότι αυτές οι συμβουλές μπορούν να βοηθήσουν κι εσένα.

Το να θυμώνεις δεν είναι πάντοτε μία αμαρτία, όπως είπα και προηγουμένως. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις στην Αγία Γραφή όπου ο Θεός ο Ίδιος θύμωνε λόγω της ασέβειας του έθνους του Ισραήλ (βλέπε Β Χρονικών 28:25, 33:6). Υπήρχαν, επίσης, πράγματα που έκαναν και τον Ιησού να θυμώσει.

Στον Μάρκο 3:5, η Αγία Γραφή μας λέει ότι θύμωσε λόγω της συμπεριφοράς των Φαρισαίων. Έτσι, αν ο Θεός ο Πατέρας και ο Ιησούς ο Γιος Του θύμωναν αλλά δεν αμάρταναν, τότε πρέπει να υπάρχει ένας τρόπος με τον οποίο να μπορούμε να θυμώνουμε και παρ’ όλ’ αυτά να μην αμαρτάνουμε.

Η επιστολή προς Εφεσίους 4:26, 27 λέει: «Μην αμαρτάνετε πάνω στην οργή σας. Η δύση του ήλιου να μη σας προλαβαίνει οργισμένους. Ούτε να δίνετε αφορμή στον διάβολο». Εδώ πάλι βλέπουμε ότι μπορούμε να θυμώσουμε αλλά να μην αμαρτήσουμε. Πώς; Μέσω της εξάσκησης του αυτοελέγχου και του κατάλληλου ελέγχου του θυμού μας. Αν δεν αντιμετωπίσουμε τον θυμό μας, τότε θα ανοίξουμε την πόρτα στον εχθρό ώστε να ελέγχει την ψυχή μας – το μυαλό, τη θέ-ληση και τα συναισθήματα μας.

Έτσι, όταν θυμώνουμε, πρέπει να προσέχουμε να μην αμαρτάνουμε. Την ίδια ώρα, πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον θυμό μας. Δεν μπορούμε να θυμώνουμε στους άλλους και να διατηρούμε αυτό τον θυμό για μέρες. Ο Θεός μας λέει ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον θυμό μας πριν το τέλος της κάθε μέρας.

Μερικές φορές με το να αντιμετωπίζουμε τον θυμό μας είναι σαν να λέμε στον εαυτό μας: «Αυτό το πρόσωπο με πλήγωσε πραγματικά μ’ αυτά που είπε και έκανε. Αλλά πιστεύω ότι δεν το εννοούσε και γι’ αυτό το συγχωρώ».

Μερικές φορές, όταν το αίσθημα του θυμού είναι πολύ έντονο πρέπει να στραφούμε στον Θεό και να πούμε: «Θεέ μου, νιώθω πολύ θυμωμένος και προσβλημένος με το τι συνέβηκε μόλις τώρα, και δεν μπορώ να το ξεπεράσω από μόνος μου. Σου δίνω αυτή την υπόθεση και Σου ζητώ να με γεμίσεις με τη χάρη και την ειρήνη Σου».

Η εξάσκηση τελειοποιεί. Είτε το γνωρίζουμε, είτε όχι, ο Θεός μας έχει εξοπλίσει με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος ώστε να παραμένουμε σταθεροί μέσα στο μέσο των δυσκολιών – ακόμα κι όταν μας έχουν κακομεταχειριστεί. Αυτό γίνεται μέσω του αυτοελέγχου.

Ο αυτοέλεγχος είναι κάτι το οποίο αποκτούμε όταν αναγεννηθούμε. Αλλά για να μεγαλώσει και να ωριμάσει αυτός ο αυτοέλεγχος, πρέπει να τον εξασκήσουμε.
Αυτό μου θυμίζει ένα χρονικό διάστημα όπου είχα αρχίσει ένα νέο πρόγραμμα εξάσκησης. Δεν είχα εξασκηθεί για αρκετό καιρό, και δεν ήμουν σε φόρμα. Όταν άρχισα να εξασκούμαι, στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα. Αλλά όταν συνέχισα να εξασκούμαι για περίπου τρεις εβδομάδες, ένιωθα πολύ καλύτερα. Γιατί; Διότι η εξάσκηση με είχε ωθήσει πέραν του σημείου όπου ένιωθα πόνο.

Το ίδιο ισχύει και για τον έλεγχο του θυμού μας. Κάθε φορά που εσύ κι εγώ νιώθουμε το αίσθημα του θυμού μέσα μας, πρέπει να εξασκούμε αυτοέλεγχο. Στην αρχή, αυτό θα μας προκαλέσει πόνο. Ο πόνος της σάρκας όταν καταπιέζεται, μας κάνει να νιώθουμε άβολα. Αλλά έχω μάθει ότι είναι λιγότερο οδυνηρό το να ελέγχεις τον θυμό σου παρά το να αφήνεσαι εκτός ελέγχου και μετά να προσπαθείς να ενώσεις τα σπασμένα κομμάτια.

Κάθε φορά που θα εξασκούμε τον αυτοέλεγχο, θα γίνεται ολοένα και πιο εύκολο. Με κάθε πράξη υπακοής, ολοένα και περισσότερη από τη σάρκα μας πεθαίνει, και ο χαρακτήρας του Χριστού μεγαλώνει μέσα μας.

Το να αντιστέκεσαι στον διάβολο μό-λις τον συναντάς είναι ένα πολύ βασικό κλειδί για να εξασκείς αυτοέλεγχο. Η επιστολή Α Πέτρου 5:9 λέει να αντιστεκόμαστε στον διάβολο και να «…παραμένουμε σταθεροί στην πίστη».

Αυτό σημαίνει ότι μόλις εσύ κι εγώ αρχίζουμε να νιώθουμε πληγωμένοι, τότε πρέπει να στραφούμε στον Κύριο μέσω της προσευχής και να Του πούμε: «Κύριε, μόλις είδες το τι συνέβηκε, και νιώθω πληγωμένος. Σε παρακαλώ δώσε μου τη χάρη να συνεχίσω και να μπορώ να συγχωρέσω».

Τότε, πρέπει να διακηρύξουμε μέσω του στόματος μας: «Αρνούμαι να προσβληθώ. Εγώ συγχωρώ κι ελέγχω τον θυμό μου». Τα αισθήματα μας μπορεί να μην αλλάξουν αμέσως – ειδικά εάν αυτό που μας συνέβηκε ήταν μία σοβαρή αδικία ή ένα επαναλαμβανόμενο αδίκημα, αλλά ο Θεός μέσω του χρόνου θα αλλάξει τα αισθήματα μας. Αυτό που ζητά από μας είναι να υποτάσσουμε το θέλημα μας σ’ Αυτόν – αυτό που μας θέλει να κάνουμε είναι να συγχωρούμε και να εξασκούμε αυτοέλεγχο.

Ναι, μπορούμε να τα καταφέρουμε. Συνειδητοποιώ ότι μερικές περιπτώσεις μπορεί να είναι πολύ πιο δύσκολες από μερικές άλλες, αλλά μπορούμε να έχουμε αυτοέλεγχο. Ο Θεός με δίδαξε αυτό το μάθημα όταν τα παιδιά μου ήταν μικρά. Συνήθιζα να τους θυμώνω συνεχώς και να τους λέω άσχημα λόγια, διότι δεν κα-θάριζαν το σπίτι όπως εγώ το ήθελα.

Μη με παρεξηγήσεις, τα παιδιά μου μπορεί να μην έκαναν τη δουλειά τους όπως έπρεπε, αλλά αυτό δεν δικαιολογούσε τον θυμό μου. Το χειρότερο απ’ όλα ήταν το ότι είχα πείσει τον εαυτό μου ότι δεν μπορούσα να αλλάξω με το να λέω συνεχώς στον εαυτό μου και στον Θεό: «Έτσι είμαι και δεν μπορώ να αλλάξω».

Μία μέρα όμως, όταν είχα θυμώσει στα παιδιά μου για μία ακόμη φορά, πήγα στον Θεό για συγχώρεση. Μόλις τα λόγια «Δεν μπορώ να αλλάξω», έφυγαν από το στόμα μου, άκουσα τον Θεό να μου λέει: «Ναι, μπορείς. Πώς θα ένιωθες αν ήσουν θυμωμένη και ο ποιμένας σου σταματούσε δίπλα σου στο μέσο του θυμού σου;».

Τα λόγια του Θεού με συντάραξαν. Ξαφνικά συνειδητοποίησα το τι έλεγε ο Θεός. Γνώριζα ότι εάν ήμουν θυμωμένη και ο ποιμένας μου σταματούσε δίπλα μου, ότι θα σταματούσα να είμαι θυμωμένη.

Το σημείο που θέλω να θίξω είναι το ότι μπορούμε να ελέγξουμε τον τρόπο που αντιδρούμε τις περισσότερες φορές. Εσύ κι εγώ πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε και να λέμε: «Είναι πολύ δύσκολο» και «Δεν μπορώ να αλλάξω», και πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και να λέμε την αλήθεια του Λόγου του Θεού – «Μπορώ να κάνω τα πάντα μέσω του Χριστού που με ενδυναμώνει, συμπεριλαμβανομένου του να εξασκώ αυτοέλεγχο».

Είσαι θυμωμένος με κάτι με το οποίο δεν μπορεί να αλλάξει ο θυμός σου; Έχεις θυμώσει με το ίδιο πράγμα περισσότερο από μία φορές; Σου συνιστώ να σταματήσεις να σπαταλάς την ενέργεια σου πάνω σ’ αυτό το θέμα – σταμάτα να το σκέφτεσαι και να μιλάς γι’ αυτό συνεχώς. Το μόνο που κάνει αυτό είναι να σε κάνει όλο και πιο θυμωμένο.

Αντί γι’ αυτό, να μιλάς για την απάντηση – άρχισε να σκέφτεσαι και να μιλάς για το πόσο μεγάλος είναι ο Θεός και για το πόσο πιστός ήταν ώστε να σε βοηθήσει στο παρελθόν. Ναι, μπορεί να έχεις κά-ποιο λόγο για να είσαι θυμωμένος, αλλά μην αφήσεις αυτό που συνέβηκε να γίνει μία δικαιολογία ώστε να παραμείνεις ο ίδιος. Φέρε τη σύγχυση και τον θυμό σου στον Κύριο.

Ζήτησε Του να σου δείξει πώς να ελέγξεις τον θυμό σου. Εάν κάνεις αυτό που μπορείς, τότε ο Θεός θα κάνει αυτό που δεν μπορείς.

 

Τζ. Μ.